3. okt, 2019

Demonstratie

Aan de vooravond van de grote dag, piep mijn telefoon. De eerste melding dat er boeren waren vertrokken richting Den Haag. Ging de ene groep over de weg, koos de andere groep het ruime sop. (Lees: op de boot van Texel). Wauw, dacht ik, nu al? Eigenlijk had ik er niet bij nagedacht, dat het met de trekker vanuit Noord Groningen een heel eind was. Waarschijnlijk met mij nog zat mensen. En naar mate de avond vorderde, volgde het ene piepje, het andere op. Er kwam muziek uit mijn telefoon. Een vrolijk geluid, op de melodie van: de boeren komen, de boeren komen. Ik bekeek de filmpjes. Er ging er een lichtgevende slinger door de donkere avond. Opgeleukt met oranje zwaailichtjes. Wauw, dacht ik weer. Een kippenvelmoment. Ik zag meerdere filmpjes. Allemaal met een hoog kippenvel gehalte. Ik vond het prachtig en voelde me klein. Het gevoel was grootst. En toen ik tegen 11 uur naar bed ging, kwam er bericht dat de eerste trekkers Den Haag hadden bereikt. Prachtig. Ik zette mijn wifi uit.

De ochtend kwam en ik zette de wifi weer aan. Weer kwam er melodie uit mijn telefoon. Nog meer filmpjes van vertrekkende boeren. Foto’s van een lichtslinger door de donkere nacht, opgeleukt met oranje zwaailichtjes. Ik las verhalen van boeren en boerinnen. Helaas had ik een live verslag gemist om kwart over 2. Wauw, dacht ik weer. Boeren en boerinnen die huis en haard verlaten. Met ondersteuning van hun partner of achterwacht. Want ja, het verzorgen van dieren gaat gewoon door. Er moet gemolken worden en gevoerd. Ook zijn er bevallingen geweest en ondertussen zat de partner gekluisterd aan de radio. Ook ik moest het daarna via de radio volgen. Met het steeds in en uitstappen in de bus om te bezorgen, kreeg ik helaas niet alles mee.
En eenmaal weer thuis ging het los. Ik zag nog meer filmpjes. Sommige denk ik wel 5 keer. Verhalen van het thuisfront dat de geboorte goed was verlopen. Boerinnen die hun kroost in stijl naar school brachten. Ook werd er op school appels, kaas en worst en koetjesrepen uitgedeeld. Sommige een enkele klas, andere een hele school. Een voorbeeldbrief ging rond in de boerinnengroep, zodat kinderen hun verhaal konden vertellen. Of ze gingen met de traptrekker naar school. Een boerin die een 1-vrouws actie voerde in de plaatselijke supermarkt en klanten vroegen of ze wisten waar het vlees vandaan kwam. Er was zoveel gaande. Er werd zoveel gedaan.
Maar ook de actievoerders waren goed bezig. Ze gedroegen zich, zoals het hoorde. Politie en ME hadden niks te doen. Rommel werd opgeruimd en bloemperken ingezaaid. Er werden ruim 1200 speelgoedtrekkers overhandigd voor de minder bedeelde kinderen in Den Haag. Het was top.
En de burgers? Die waren ook geweldig. Wat een steun kwam er van hun kant. Er werd voor de trekkers gestopt en geapplaudisseerd. Auto’s gingen aan de kant. Positieve reacties op de filmpjes. Bemoedigende woorden. Echt top.
En dan komt zo’n fantastische dag ten einde. De trekkers keren weer huiswaarts. Lange files tot gevolg. Niemand doet moeilijk. Spontaan wordt er gratis hulp geboden om te helpen met melken. Boeren mogen op diverse plekken gratis eten.
En terwijl de Texelaren de laatste boot weten te halen, gaat er elders nog een lichtgevende slinger door de donkere avond. Opgeleukt met oranje zwaailichtjes.
Boeren en burgers, BEDANKT!!!