15. jul, 2019

Moortje deel 3

Hoe gaat het nu met Moortje?
Nadat wij Moortje hadden achtergelaten in een openstaande kar, zijn wij naar huis vertrokken. Ze kon, als ze dat wilde, er zelf uitkomen. We waren toch wel verrast, dat ze de volgende ochtend achter de veetrailer in het stro lag. En hoewel dat geen garantie geeft, dat het goed komt, maakt je hart toch een vreugde sprongetje. Ze deed het wel!
De dagen daarna, verplaatste ze zich door het stro. We zagen haar niet staan, maar keken soms tegen haar kop en soms tegen haar kont. En iedere keer dat we het erf op kwamen, hoopte we haar tegen te komen. Dat ze heerlijk aan de wandel zou zijn. Het gedeelte waar ze lag, was niet omringt door hekken en met het mooie weer, stonden de deuren van de schuur open. Helaas, het bleef alleen bij dromen.
Heerlijk hooi brachten bij haar en ook water werd bij haar kop neergezet. Een beetje verwennen mag wel. Maar ondanks dat we haar vertrouwen probeerde te winnen, kwam de angst uit haar ogen. Zeker als je haar van de achterkant benaderde. Als ze je niet zag, maar wel hoorde, spitste ze haar oren en gingen haar ogen bol staan. Ze was nog echt gespannen, in shock.
En beetje bij beetje, ging ze achteruit. Ze deed geen moeite om te staan en bleef steeds langer tegen de muur liggen. We hebben haar zelfs nog bij de muur vandaan gehaald, omdat we dachten dat ze in een hoekje lag en daar niet uit kon komen. En de andere dag lag ze weer bij de muur. Misschien had ze behoefte aan rugdekking, we weten het niet.
En dan ga je de optie's bespreken ..... Wat te doen. Dat ze het niet ging redden, was voor ons op een gegeven moment wel duidelijk. We hebben nog een noodslachting overwogen, zodat ze niet voor niks had geleefd. En hoewel ze geen medicijnen had gekregen, wisten we dat vlees van een gestreste koe niet lekker is. Dat proef je, dat zie je. We konden niks voor haar doen, we konden niks met haar doen.
Hedenmorgen hebben we Moortje in laten slapen. 😭