1. jul, 2019

Moortje

Gisteravond zagen wij een koe apart van de kudde liggen in natuurgebied Klaasjeswater. Het was Moortje. Heerlijk afkoeling zoeken in het water, is toch iets anders gelopen. Ze lag in het slib en kon er op eigen kracht niet meer uitkomen. Omdat we dachten dat ze vast gezogen lag, gingen we de trekker halen om haar eruit te trekken. Maar door alle aandacht, wilde ze vluchten. Ze kroop als het ware vooruit door het slib. Gelukkig dat ze dus niet vast zat gezogen, wat voor ons dan weer makkelijker werd om haar op de kant te trekken. Eenmaal op de kant, wilde ze staan. Wankelend op haar achterpoten, kon ze haar evenwichtig bewaren. Maar toen ze wilde draaien om weg te lopen, viel ze om.
De rest van de kudde liep aan de andere kant van het water. En bij het zien van de trekker, wilde ze weten wat er aan de hand was en rende zo snel mogelijk om het water heen. Zouden ze Moortje willen komen steunen en helpen? Of waren het een stelletje ramptoeristen? In ieder geval werd hun komst door een enorme stofwolk aangekondigd. We zagen de groep met grote snelheid dichterbij komen, met Jackson voorop. Een reden voor ons om terug te trekken bij de auto en de trekker.
En toen stopte Jackson, met zijn gevolg, met rennen tot op zo'n 30 meter afstand van Moortje. Precies op een smal stukje. Ze keken van ons naar Moortje en weer terug naar ons. En dat duurde en duurde maar. We besloten weg te gaan. Maar met de trekker moesten we door de groep heen, door het smalle stuk met beide zijden water. De andere kant op ging niet, omdat we niet over het bruggetje konden. Ze staarde ons aan, alsof ze wilde zeggen: wat hebben jullie met Moortje gedaan? De trekker reed heel langzaam naar ze toe en toen gingen ze aan de kant en konden wij ons weg vervolgen.