5. apr, 2020

Kleine babyboom op vroege zondagochtend

Het is bijna volle maan en dat leverde bij ons een kleine babyboom op. Vanmorgen heel erg vroeg, rond kwart over 3, werden we uit bed gehaald. Bij de controle bleek dat Umay bezig was met bevallen. Omdat ze de andere keren met een krikverlossing was verlost, dachten we het nu weer. Gelukkig was dat niet nodig, maar onze spierballen werden wel ingezet. En daar was hij, Guppie. Een prachtig wit kalf uit een bruine moeder.
Ook was op dat moment Mylene rondjes aan het draaien. Ze was erg onrustig. We hadden haar nog niet zien slijmen, maar dat zegt niks. Voor de zekerheid werd ze opgevoeld, want anders konden we weer terug naar bed. Er werd gevoeld, 1 poot, 2 poot, staart. Een stuitligging. En met dan komt het voor dat je ze niet ziet slijmen. De dierenarts werd gebeld. Het kalf was niet meer te draaien en via een natuurlijke weg, kwam het er achterste voren niet uit. Dat werd een keizersnee. En maar goed ook. De bevalling was al even aan de gang, maar een aantal belangrijke symptomen waren er niet. Gelukkig zag Garfield het levenslicht. Het 2de stiertje van de hele vroege ochtend. Moeder werd gemolken en Garfield kreeg de biest uit de fles. Toen alles klaar was, konden we naar huis. Inmiddels was het 7 uur.
Om half 10 werd er weer geroepen. De enigste dikbil van stal, Mirjam, was aan het bevallen. Werkkleding werd weer aangedaan en we vertrokken weer naar de stal. Aangezien dikbillen doorgaans niet natuurlijk kunnen bevallen, werd er weer de dierenarts geroepen. De 2de keizersnee van deze ochtend. En daar was hij. Ook Mirjam had een zoon gekregen, Galaxy. En hier was het precies andersom. Een witte koe met een bruin kalf.
Het liep inmiddels richting 12 uur eer we klaar waren. Het werd tijd voor een ontbijtje. Dus, ... op naar huis.