19. jul, 2020

Poppy kiest het ruime sop

Druk, druk, druk, druk, druk! Hoe druk en vol met werk kan een zaterdag zijn? Erwtenstro persen, balen laden, naar huis rijden, lossen. Vracht na vracht.

En dan een verontrust telefoontje vanaf Park Zeedijk. "Er is een koe aan het zwemmen tussen het natuurgebied en het park". Ik ga het park op en wordt al gewenkt. Tussen het hoge riet zwemt een witte verschijning. Het is Poppy. Bij de dam hoorde ze een vreemd geluid en ook bewoog het riet. Maar ze zagen eerst niets. Tot ze op een gegeven moment in de bruine kijkers van Poppy keken. Ook wel begrijpelijk, het gras op het park is inderdaad groener dan in het natuurgebied.

De shovel had net bij de schuur balen wezen lossen en kwam daarna naar Poppy. Vanaf het natuurgebied moest ze weer de kant op worden gehaald. Maar we konden er niet bij. Arie legde zijn telefoon aan de kant en deed zijn klompen uit. Met geleende laarzen van een bewoonster van het park, ging hij het water in om een touw bij de koe om te doen. Na een eerste BRRR wat is het water koud, wegzakkende in de zachte bodem tot borsthoogte en een gilletje toen hij iets langs hem voelde zwemmen, bereikte hij Poppy. En een touw omdoen lukte niet 1, 2, 3. Vanaf de kant werd het einde van het touw vastgehouden, maar het touw werd te kort. Dus zonnebril en telefoon werd ingeleverd en een plekje in het talud gezocht. Je wilt natuurlijk niet dat iemand zijn kostbare spullen verliest als hij in het water wordt getrokken door een niet willende koe. (Al had dat wel mooie plaatsjes opgeleverd, hihi).

Na de nodige worsteling, werd Poppy op de kant getrokken. Snel werd het touw bij haar afgedaan en koos ze het hazepad. De kudde bevond zich bij de brug en al gauw had ze door welke kant ze op moest.

De heining werd snel gerepareerd, spullen in de shovel gedaan, even langs huis voor een doucheje en droge kleren aan. En weer door .....