1. feb, 2021

Helft van de geboortes achter de rug.

We maken heel hard vorderingen. Van de 45 koeien hebben er inmiddels al 23 gekalfd. Sinds vanmorgen zitten we officieel over de helft. Nu hoor ik je denken: heb ik dan zoveel foto's en verhalen gemist?? Nee hoor, klopt helemaal. De verhalen komen niet los en de foto's worden nauwelijks geplaatst. Slechts 10 heb ik er nog maar opgezet.

Waarom??

Nou, dat heeft 2 belangrijke oorzaken.

Als 1ste. Mijn fototoestel is op het eind van zijn latijn. Als ik 20 foto's maak, mag ik van geluk spreken als er 1 is gelukt. Het is op dit moment hopeloos en zowel de koeien als de kalfjes blijven niet stil staan en even kijken naar het vogeltje in mijn camera. Dus helaas gaan de meeste schattige portretfoto's van de kalfjes verloren. Maar daar komt binnenkort verandering in.

Als 2de. Wat valt er te vertellen van een geboorte waar we zelf niet bij zijn geweest? Van de 23 geboortes hebben we er bij 1 geholpen, omdat er 1 pootje niet goed lag en lagen er 2 kalfjes in stuitligging, waarvan er 1 is gedraaid in de baarmoeder en 1 met een keizersnede is geboren. De andere 20 kalfjes, hebben wij NIET geboren zien worden. Ze waren er ineens. Niet dat we niet wisten dat de bevalling was gestart. Maar na de blaas laten wij ze even rommelen. En als je dan in de schuur komt en het is net geboren of het probeert te staan of het drinkt al, dan ben je gewoon te laat!

En eigenlijk is het 't mooiste dat het allemaal vanzelf gaat. Beter voor de koe, beter voor het kalf en dus beter voor ons.