22. okt, 2021

De Breede Gooi

Zaterdag de 16de was de grote dag. Alle koeien zouden naar huis komen en dat werkje doe je niet even. Om half 7 ’s morgens kwam er beweging bij de stal. Trekkers werden klaargezet en karren naar buiten gereden. Hekken werden geladen en touwtjes verzameld. Na de laatste puntjes op de i, werd de stal verruild voor het natuurgebied. We gingen starten in De Breede Gooi. Het gebied waar alleen maar (puber)meisjes lopen. Er werd een sluis gemaakt van trekkers en hekken.
Ondertussen arriveerde bij de stal enkele vrijwilligers. Na een korte uitleg gingen ook zij naar het natuurgebied. Vol goede moed kwamen ze aan bij het eerste obstakel. Een hekwerk van 1 meter 70 hoog. Dus de spiertjes kwamen direct los.
Terwijl er achter de hekken van de sluis werd plaats genomen, kwam de kudde al onze richting op. Bijna allemaal, want 1 van de meiden besloot het water in te duiken en daar heerlijk te blijven staan. Het was nog maar half 9 en als dit de standaard was, dan hadden we nog heel wat voor de boeg. (Mijn gedachten gingen uit naar de brug!) Door een aantal man werd er snel naar achteren gelopen, links van het water. Door te zwaaien met hun armen en roepen, besloot ze toch om te draaien en naar de kudde te gaan. Gelukkig, want niemand had nu al zin in een nat pak!

De drijvers, rechts van het water, begeleidde de kudde naar voren. Richting de sluis. En het ging voortreffelijk. Ze liepen er zo in, om zich vervolgens om te draaien en weer te vertrekken. Met een paar man was het niet gelukt om ze door te jagen en het hek aan het eind van de sluis was nog niet dicht. Ze waren weer gevlogen. Alleen Jacquelien niet. Bij de laatste trekker van de sluis viel ze neer, ze was op. (Lees het verhaal van Jacquelien geplaatst op 4 juli). Na wat onweerswolken gingen we poging 2 doen. Een grote groep ging drijven en liepen links van het water naar achteren. Om daar vervolgens door het bos te gaan. Over boomstammen en stukken laag water. Vanaf de dijk zagen eindelijk een paar oranje jassen uit het bos komen, de drijvers zat achter de kudde. Nogmaals werden ze richting de sluis gedreven. Ze twijfelde even, maar rende vervolgens nogmaals de sluis in. Het hek aan het einde van de sluis ging dicht. De kudde kwam nog wel terug en keerde weer en ging toen de vangkooi in. Ook dat hek ging dicht. En wat waren ze onrustig. Onervaren over wat er stond te gebeuren, liepen ze druk heen en weer in de vangkooi. En rondom de vangkooi stonden wat mensen om ze in de gaten te houden. Terwijl de trekker met kar erbij werd gereden, werden er in de gebied de hekken losgemaakt en verzameld. De helft van de kudde ging de wagen in. Dampend van het rennen en behoorlijk zwart van alle plassen die ze hadden genomen. Al snel kwam de wagen terug en werd de rest ingeladen. De vangkooi werd ook afgebroken en trekkers uit het gebied gereden. Terwijl een ieder terug ging naar de stal, lag Jacquelien nog steeds bij trekker op de grond. Ze werd opgehaald met de shovel. Als een VIP kwam ook zij naar de stal. In de shovelbak lag ze heerlijk rustig. Uiteraard zat er ook iemand bij, want het was niet de bedoeling dat ze er vandoor zou gaan. Ze werd in de achterste schuur gelegd, weg van haar kudde, zodat ze op haar tijd kon gaan staan. En ja hoor, binnen 10 minuten was ze opgestaan en naar het voer gelopen.
Hoewel er nog 2 gebieden leeg moesten, zaten ook wij even te genieten van de koffie en de thee, met een heerlijke koek.

Gebied 1 was leeg!