25. okt, 2021

Klaasjeswater 2de fase

Zoals beloofd, vandaag deel 2 van het Klaasjeswater, inclusief trekkers, hekken, een menselijke afscheiding en een plons! Maar laat ik bij het begin beginnen.

De laatste 2 koeien werden in de wagen geladen. En in de wagen zit halverwege een extra hek, dus daar stonden ze achter. Ze moesten de 3 niet-bruggangers lokken. De vangkooi werd afgebroken en trekkers losgekoppeld van de wagens. We hadden van de week al zitten bedenken hoe we ze erover zouden kunnen krijgen. Dus dat idee werd in de groep gegooid. Er gingen 3 trekkers naar de andere kant van de brug. Zij zouden dan dienst moeten doen als baken, om de hekken er tegen aan te zetten. De trekkers werden in positie gebracht en de hekken geplaatst. We waren ervan overtuigd dat we maar 1 kans hadden. En die moest goed gebeuren. Tot in perfectie uitgevoerd.

De 3 dames, Petra, Petry en de grote onbekende, bleven redelijk in de buurt. In een wat grotere stuk achter het gemaaltje bleven ze ons in de gaten houden. En omdat daar ook dwarsslootjes zijn, werden die bemand zodat ze niet helemaal naar de andere kant van het gebied zouden vluchten. En op het stuk een aantal mensen om ze daarna te gaan drijven. Vanaf het brede water wat door het hele gebied loopt, stond een menselijk afscheiding tot aan de hekken. We stonden er klaar voor.

Bij de brug was ondertussen de sluis of vangkooi ook klaar. De trekker met veewagen werd met de achterkant tegen de brug aan gezet. De klep van de veewagen werd naar beneden gedaan en bleef op de brug liggen. De hekjes werden omhoog gezet langs de klep. De helft van de “enge” brug bleef in zicht en net dat stukje konden we geen hekken plaatsen. Dus ja, een sprong in het diepe was mogelijk. Alles en iedereen stond er klaar voor. Iedereen was geconcentreerd en wist wat de bedoeling was: de koeien moest in de wagen!

En daar ging het. De 3 koeien werden richting de brug gedreven. Ze wilde vluchten. Rende langs het gemaaltje op, richting de brug. Zagen ons en keerde weer om. En toen …, toen … zomaar onverwachts … ze keerde dus en konden niet meer naar het grotere stuk achter het gemaaltje. En 2 van de 3 koeien rende schouder aan schouder naar de menselijke afscheiding en zo, ineens … het ging heel snel … plons! Beide dames sprongen zo in het brede water wat door heel het gebied loopt. De eerste die naast dat water stond en kreeg de waterval tegen zich aan. Het groen, gele water kwam tot paar meter hoog. En wat schrokken wij. En wij niet alleen! De 2 dames wisten zich geen raad om zo snel mogelijk uit dat nat te komen. Ze wisten zelfstandig op de kant te klimmen waar ze erin waren gesprongen. En liepen heel snel terug weer richting de brug. Onder luid aanmoedigen van ons, wisten wij ze in de hekken te sluiten. Het kleine shoveltje met de brede rubber schuif stond klaar en werd bij de koeien tussen de hekken gesloten. De 3 dames konden maar 1 kant uit en dat was naar de brug.

Uiterst rustig reed het shoveltje naar ze toe. De schuif moest voorkomen dat ze terug liepen. Ze kregen de lokkoeien in de gaten en ja hoor, 1 voor 1 liepen ze zo de brug op en zo de kar in. Er werd geapplaudisseerd terwijl de klep dicht ging. Pfffff … wat was dat spannend. Zo spannend dat niemand eraan had gedacht om foto’s te maken.

De 3 koeien werden naar de stal gereden. Hekken losgemaakt en verzameld en de 3 trekkers gingen door het lage gebied naar de uitgang aan de Schenkeldijk. Het 2de gebied was leeg.

Even later was iedereen in de stal en was er tijd om even te eten en te drinken. Want dat hadden we zeker verdient.