17. aug, 2022

Buurvrouw Truus

Onze buren …

Onze buren waarvan we 9,5 jaar geleden hun bedrijf, de koeien, hebben overgenomen.

Onze buren waar wij 27 jaar geleden onze woning van hebben gekocht.

Onze buren waar wij ruim 30 jaar geleden trouwfoto’s mochten maken op hun dekstier.

Onze buren …

En nu gaat de buurvrouw weg. Vandaag brengen we buurvrouw Truus naar haar laatste rustplaats. Een jarenlange strijd heeft zij moeten voeren tegen haar ziekte en altijd met het hoofd omhoog. Een vrolijke, zorgzame en lieve vrouw die voor alles en iedereen klaar stond. Onmisbaar. En toch moeten we het gaan proberen!

Nadat wij met hun koeien verder gingen, was ze een regelmatige bezoeker van de stal. Altijd even kijken. Iedere dag deed ze wel een rondje. En als wij aan het werk waren of een dag bij de slager aan het helpen, dan ging ze extra naar de stal. Ze zei meer dan eens, trots op ons te zijn. Hoe wij met de koeien omgaan en hoe ze erbij stonden. Ook hielp ze mee met Kijk bij de Boer en kwam altijd helpen als het nodig was.

Zag je haar, dan kreeg je ook vragen: Zijn er nog kalfjes geboren? Hoe is het met de koeien? Heb je het stro op tijd binnen kunnen krijgen? Was weer laat geworden vannacht?

De laatste tijd liep ze niet zo makkelijk meer. En toch kwam ze soms in de stal. Ze is ook nog bij haar naamgenoot wezen kijken, ons laatst geboren kalfje La Truus. Daarvan zei ze, dat ze hoopt dat het kalfje ook een mooi leven mag hebben.

Steeds vaker zag je haar in de woonkamer bij het raam zitten. Kwam je langs, dan ging er een hand omhoog. Ze was positief en bleef glimlachen.

Tot de gordijnen dicht gingen vanwege de zon …

Over een tijdje zullen de gordijnen weer open gaan, omdat de zon minder fel zal schijnen. Maar haar plaatsje voor het raam blijft leeg. Nooit en ook echt nooit meer, zullen we haar hand omhoog zien gaan ….

Rust zacht lieve buuf Truus, we missen je nu al.